ślad krwi

Tyche

Ona ma 32 lata. On - 450. Ona pracować może tylko za dnia, on po zapadnięciu zmroku. Dla niego wilkołactwo to taka sama norma jak wampiryzm. Ona dochodzi do wniosku, że skoro współpracowała z Radą Miejską Toronto, dogada się i z wilkołakami. W przypadku tych ostatnich, dogryzanie sobie czy powarkiwanie przynajmniej coś znaczy...

Na początku były dwa ciała, dwa różne miejsca zbrodni, ale ta sama przyczyna zgonu. Prywatna detektyw Vicki Nelson wiedziała, że nie będzie to łatwa sprawa. Świadczyły o tym nie tylko znalezione przy zwłokach srebrne kule. Przemiana, jaką przeszła na jej oczach siostrzenica ofiar potwierdziła, że Vicki wytropić musi zabójcę opętanego zamiarem wybicia co do nogi watahy kanadyjskich łaków.

A jako że Vicki, na wsparcie jego nieumarłej wysokości Henry'ego Fitzroy'a - bękarta Henryka VIII i eksksięcia Richmond - liczyć może tylko nocą, zaczyna wkrótce żałować, że podjęła się sprawy. Na dzikich terenach Ontario nie tylko wilkołaki znalazły się na celowniku myśliwego...

aleey

Wypożyczyłam tą książkę z biblioteki i mam zamiar niedługo przeczytać.

aleey

Przeczytałam, chociaż nie zapoznałam się wcześniej z poprzednią częścią. Może wstawię tu moją recenzję z LubimyCzytać.

Czytałam tą książkę pięć dni, chociaż gdybym akurat miała chęci do czytania, zrobiłabym to zapewne dużo szybciej. Jednak nie miałam, więc wyszło pięć dni. Sam styl autorki może nie jest zachwycający, ale czyta się szybko i przyjemnie. Fabuła za to trochę bardziej rozwinięta. Można powiedzieć, że wampiry i wilkołaki to z lekka oklepany temat, a jednak ludzie wciąż czytają takie książki i wciąż im się to podoba. Wszystko zależy od sposobu przedstawienia tych istot. Tutaj nie ma żadnych 'zmutowanych' wampirów, które mogą żyć w świetle słońca. Zresztą występuje tylko jeden wampir - Henry, który w tej części nie pojawia się zbyt często (innych na razie nie czytałam, więc nie wiem, jak sprawa wygląda tam). Wilkołaki zostały przedstawione trochę bardziej szczegółowo i właściwie te stworzenia spodobały mi się najbardziej w tej książce (w przeciwieństwie do wilkołaków z innych lektur). Podobało mi się też to, że główna bohaterka nie była idealną nastolatką, ale dość realistycznie przedstawioną kobietą. W książce dużo miejsca zajmują dialogi, trochę brakowało mi długich opisów, ale i tak było w porządku.